Τετάρτη 25 Μαρτίου 2015

http://fresheducation.gr/?p=4518


Η απάντησή μου στο άρθρο που υπάρχει εδώ: http://fresheducation.gr/?p=3854#.VRAzcfVA είναι:
  1. Eπειδή το άρθρο υπογράφεται, δεν ξέρω κατά πόσο είναι πραγματικό, απευθύνομαι καταρχήν στον υπογράφοντα..
    Έχετε άραγε ποτέ σκεφτεί εσείς προσωπικά αν δεν είχατε εκπαιδευτεί στο ελληνικό περιβάλλον (σχολείο-φροντιστήριο κ.λ.π), και είχατε αποφοιτήσει από αυτό το σουηδικό μοντέλο αυτή την στιγμή αν θα χειρουργούσατε σωστά,σίγουρα,αποφασιστικά;…..ή θα ρωτάγατε την διπλανή νοσοκόμα (π,χ αν η μεσεντέρια που θα απολινώσετε στα πλαίσια ανευρίσματος κοιλιακής αορτής βρίσκεται πάνω η κάτω της νεφρικής αρτηρίας…) έτσι για να γίνει η επέμβαση και λίγο πιο κοινωνικοποιημένη; Εκτός αν οι γιατροί ,οι δικηγόροι ,οι αρχιτέκτονες κλπ έβγαιναν από κάποια άλλα σχολεία…..ή με κάποιες άλλες μεθόδους που μόνο η κοινωνική ελίτ θα είχε πρόσβαση….Γιατί αν έβγαιναν από αυτά τα σχολεία μάλλον θα υπήρχε ένα μικρό θεματάκι, δεν νομίζετε; Και μη μου πείτε ότι θα τα μάθαιναν όλα στα σούπερ πανεπιστήμιά τους.Ήδη στο άρθρο σας παραδέχεστε ότι η νηπιακή και παιδική ανάπτυξη του εγκεφάλου είναι υψίστης σημασίας.Στο πανεπιστήμιο μπαίνει κανείς χτισμένος στους τρόπους μάθησης( έχει μάθει σε ικανοποιητικό επίπεδο πως να μαθαίνει, να συσχετίζει, να αφαιρεί, να συνδυάζει. ακόμα και να παπαγαλίζει….πρόκειται για ανώτερες πνευματικές λειτουργίες, που όσο και αν βάλλονται από την ελληνική μίζερη νοοτροπία των φελών και της μετριότητας που αντιπροσωπεύουν, ναι μαθεύτηκαν στο ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα……)
    Στο τέλος της βδομάδας οι μαθητές τι αξιολογούν;…..Αν η βόλτα πήγε καλά;… Το ζητούμενο είναι η δική τους πρόοδος και βελτίωση, μέσω της βοήθειας των καθηγητών και του σχολείου γενικότερα. Αφού δεν υπάρχει η παραμικρή μέθοδος αξιολόγησης πάνω τους πως αξιολογούνται όλα τα παραπάνω;
    Θα μπορούσαμε να συζητάμε για μέρες πάνω σε αυτό το ευαίσθητο τομέα της αποτελεσματικής εκπαίδευσης για το οποίο έχουν ασχοληθεί παγκοσμίως τα τελευταία 50 χρόνια πάρα πολλοί επιστήμονες,ερευνητές, χώρες και πιστέψτε με μακράν απέχουν από το σουηδικό αυτό μοντέλο, (που αν είναι επαναλαμβάνω πραγματικό και επίσημο) είναι πραγματικά περίεργο.
    Το θέμα είναι τι σχολείο θέλει κανείς σε δεδομένη κοινωνία, σε δεδομένο χρόνο με δεδομένες ανάγκες… Τι επιστήμονες θέλει κανείς για την εκπαίδευση των παιδιών του, την εξασφάλιση της υγείας του, την ανάπτυξη των πόλεών του,κλπ….
    Σε μια χώρα σαν την Σουηδία, που η κοινωνική μέριμνα για τους ανέργους εξασφαλίζει αξιοπρεπέστατη ζωή σε άνεργους, αν όχι άεργους, για ποιο λόγο να θέλει κανείς να βάλει μπελάδες στο κεφάλι του να σπουδάζει και να αξιολογείται;
    Το πραγματικό μεγαλείο όμως βρίσκεται εδώ δίπλα σας, αρκεί να σηκώσετε το κεφάλι σας στον συνάδελφο γιατρό που μετά από 20 χρόνια τουλάχιστο λαμπρών σπουδών κάνει 15 εφημερίες το μήνα με πενιχρό μισθό, ακούραστος, γεμάτος, σίγουρος. Στον Έλληνα δάσκαλο και καθηγητή του δημόσιου σχολείου που με προσωπική θυσία για 800 -1000 ευρώ ,πιστέψτε με, προσπαθεί με όλες τις αντιξοότητες για ισόνομη τουλάχιστο παιδεία για όλα τα παιδιά του λαού, και όχι μόνο για τα κολεγιόπαιδα των πολιτικών, των πλουσίων και της ελίτ…
    Παραδέχομαι ότι η συμβολή των φροντιστών είναι διαρκής, και τις περισσότερες φορές απαραίτητη και ουσιαστική…………..Είναι μια ιδιαιτερότητα της ελληνικής πραγματικότητας που έχει τις ρίζες της στην Αρχαία Ελλάδα, θέλει μεγάλη συζήτηση, αλλά επιβεβαιώνει την ιδιοσυγκρασία του λαού μας ως προς την θέληση της μάθησης, της λατρείας της γνώσης και των εφαρμογών της που καθιστά την ζήτηση άρα και την προσφορά σε εκπαίδευση πολύ ψηλά παγκοσμίως…Αν αυτός ο λαός ήταν εκπαιδευμένος αιώνες τώρα, με ένα Σουηδικού τύπου μοντέλο ,τι πιθανότητες θα δίνατε για την ύπαρξή του;
    Τώρα για τους Σουηδούς τι άλλο να πω;…..Ας ρωτήσουν τους γείτονές τους τους Νορβηγούς ….Και αν δεν το καταλάβουν και αυτό,ε τότε ας αυτοκτονήσουν ομαδικά αφού θα έχουν και σε υψηλό βαθμό το αίσθημα της κοινωνικής ομαδικότητας.Ίσως η ….σκληρή… εκπαίδευσή τους να την ευνοεί την αυτοκτονία. (έλλειψη σκοπού, έλλειψη δυσκολιών για επίλυση προβλημάτων με πίεση χρόνου, έλλειψη της χαράς της επιτυχίας μέσα από τις δυσκολίες….)
    Το περήφημο Νορβηγικό μοντέλο που τόσο πολύ έχει προβληθεί, και τεσταριστεί ως πάρα πολύ καλό, δικαίως κατά την γνώμη μου, πολύ απέχει από αυτό που παρουσιάζεται στο άρθρο…Αν θα μου πείτε γιατί δεν εφαρμόζεται και εδώ; Απλά θα σας πω ότι ο Νορβηγός δάσκαλος έχει μισθό 3-4000 ευρώ, (οπότε δεν απασχολείται με 2η ή 3η δουλειά για να τα φέρει βόλτα),σχολεία μοντέλα από υποδομές, μέσα, γραμματείες, κλπ, αξιολογείται πολύ καλά….και το αποτέλεσμα είναι αυτό που είναι.
    Πάντως, ίσως αξίζει και το Σουηδικό να το μελετήσει κανείς… Ίσως με ένα δεύτερο, ή ένα τρίτο διάβασμα και με πολλή σκέψη, ίσως να μπορέσουμε να συζητήσουμε κάποιες ιδέες, για την βελτίωση τυχόν δικών μας κενών,που επαναλαμβάνω δεν είναι λίγα.
    Πέτρος Καραγιαννόπουλος
    Καθηγητής Μ.Ε (των 896 ευρώ….)
    Βιολόγος- Ειδικευμένος στην Εδική Αγωγή και Νευροβιολογία.